سخنرانی رهبر شهید در جمع مردم مزارشریف

بسم الله الّرحمن الّرحیم
الحمدلله رب العالمین، الصلاه والسّلام علی سیدنا و نبیّنا محمد و آله الطیّبین الطّاهرین،
واللّعن علی اعدائهم اجمعین.
امّا بعد قال الله الحکیم فی الفرقان الواجب التّعظیم:
انّ الله لا یغیّر ما بقوم حتّی یغیّروا ما بانفسهم
نخست از احساسات پاک مجاهدین و اهالی محترم مزارشریف و مسئولین و کارکنان گرامی این شهر تشکر می کنم زحمت کشیدید، احساسات نشان دادید. بعد، سلام گرم شورای مرکزی حزب وحدت اسلامی را از بامیان باستان خدمت شما تقدیم مینمایم. به شما مردم که سرنوشت افغانستان را تعیین کردید ارج و احترام خاص قایل هستیم.
فخر می کنیم که شما معنای آیة شریفه را که تلاوت نمودم خوب و عملاً درک کرده باشید، این وضعیتی را که امروز دارید، دو ماه پیش نداشتید، یکسال قبل نداشتید. اگر بگویم چهارده سال پیش نبود، از همین جا است که خداوند متعال در این آیه شریفه برای بندگانش گوشزد می کند و می فرماید که سرنوشت مردم و قومی را تغییر نمی دهد مگر که خود آن مردم و آن قوم سرنوشتش را تغییر دهد. امروز شما مردم قهرمان مزار و کلیة سمت شمال، سبب تغییر و تحولی شدید که جهان اسلام و مسلمین در طول 14 سال مبارزه شما انتظارش را می کشیدند.
جهان مشاهده کرد که در این سرزمین قهرمان پرور دو امپراتوری شکست خورد. دنیا دید آن وقتی که انگلیس آمد سرزمین افغانستان را اشغال کرد، و مردم قهرمان، شجاع و شهید پرور و اسلام دوست و قرآن خواه وقتی که قیام کردند، دنیا حیران بود که در مقابل امپراتوری انگلیس مگر می شود قیام کرد؟ شما وقتی که انگلیس را شکست دادید، هندوستان آزادی گرفت، پاکستان آزاد شد، و بالاخره انگلیس سلطه اش از دنیا جمع شد و رفت در اروپا. امپراتوری دوم قد علم کرد، در دنیا که بسیار وحشتناک بود، هفتاد سال دورخاک روسیه را زنجیر کشیدند و دیوار آهنین درست کردند که دنیا از روسیه و مردم روسیه خبر نداشت و مردم روسیه از تحولات دنیا خبر نداشتند. در هر منطقه ای که ارتش سرخ پا گذاشت و اشغال کرد، دوباره برنگشت، (اگر شما متوجه باشید، نصف دارائی دنیا برای جلوگیری پیشرفت روسها مصرف شد. در تمام دنیا، پنجاه و چند هزار سلاحهای اتمی وجود داشت، بیست و هفت هزارش از روسها بود.) روزی که در این سرزمین پا گذاشتند و اشغال کردند، دنیا مأیوس شده بود از افغانستان و در فکر افغانستان نبودند، برای نجات پاکستان و خلیج فارس و ایران پول مصرف می کردند.
14 سال مجاهدت شما، خون شهدای شما، بازوی پرتوان مجاهدین شما، تغییرات بزرگی را در دنیا بوجود آورد. دیوار برلین شکست، اروپا آزاد شد. در طول هفتاد سال، پنجاه میلیون مسلمان در روسیه اسیر بودند. ما از سرنوشت آنهاخبر نداشتیم، آنها هم از دنیا خبر نداشتند. وقتیکه ایام موسم حج می شد، اینها را نمی گذاشتند که بروند مکه فرائض الهی را انجام دهند. از طرف کشور پهناور روسیه حرکت می کردند تا به طرف دیگر روسیه و سپس بر می گشتند. این مراسم ایام حج شان بود. آری! این برادران ما از سلطه وحشیانة روس آزاد گشتند. شما مثل آن ماهیانی هستید که در بین آب وقتی که بسر می برند و در دریا زیست می کنند، نعمت آب را نمی دانند، شما آنچنان عظمت خلق کردید، آنچنان دنیا را به تحول واداشتید که خودتان درک نکردید؛ ولی دنیا (عظمت) این مسئله را درک کرده است!
امّا در قسمت سرزمین مزارشریف و مردم قهرمان این دیار باستان، عرض نمایم: من یادم هست در سال 1357 وقتی که کودتای ننگین روسها در افغانستان بوقوع پیوست، در تمام دانشگاهها، اردو و همه جا مسلمان بودن جرم محسوب می شد. قرآن خواندن و متدّین بودن گناه به شمار می آمد. همه مأیوس شده بودند، از این کشور فرار می کردند و به خارج می رفتند. در آن وقت در پیشاور عدّه ای دورهم جمع می شدند، دفترکی باز کرده بودند، در واقع از افغانستان در اثر ظلم و جنایت و استبداد خلقیها فرار کرده بودند و در آنجا پناه برده بودند‍؛ ولی به این امید بودند که شاید نسل جوان افغانستان از خدا دور نگشته باشند، و شاید جواب این بی خدایان را بدهند. من مدتی در آنجا بودم و تمام این دفاتری که بوجود آمده بودند، رفتم دیدم و با برادران صحبت نمودم. و در همانجا بود که احوال آمد، شمال سربلند حرکت و قیام نموده است. «درة صوف قهرمان» قیام کرد. دنبالش «چهارکنت» قیام نمود. طولی نکشید که مردم «هزاره جات» در مناطق قهرمان پرور مرکزی در ظرف سه ماه چند ولسوالی را آزاد نمودند. یادم هست، همین افرادی که امروز آمده اند و بر سر سفرة پهن شده نشسته اند، و دیگران را می خواهند نفی کنند، آن روز را فراموش کرده اند. همان روزها در پیشاور برای ما گفتند که «بعد از این انقلاب اسلامی تضمین پیدا کرده است و شکست نمی خورد، چرا برای اینکه مردم شمال و مردم هزاره جات قیام نمودند» من همان روز در جواب آنها خندیدم و گفتم که : در وقتیکه مردم ما با انگلیسها مبارزه کردند و علمدار قیام بودند و این اشغالگران انگلیسی بیگانه را از کشور بیرون راندند، در وقت مبارزات علیه انگلیسها برای مردم ما لقب «غیرت زایی» داده بودند. ولی بعداً وقتی که آمدند حکومت کردند، و بر جان و مال این مردم مسلط شدند، دیگر ما آنروز «غیرت زایی» نبودیم. اتفاقاً آن مسئله امروز هم پیش آمده است. متأسفانه که تاریخ تکرار می شود. شما مردم قهرمان که همه دنیا و کشورهای همسایه از آزادی افغانستان مأیوس شده بودند و طرحی برای آزادی کشور ریختید و به سهولت کشور تان را آزاد نمودید. شما می دانید که آمریکا برای جلوگیری از پیشروی روسها بسیار پول کلان مصرف نموده، سعودیها به خاطر ترس از تهاجم روسها در یک قلم، سی میلیارد دالر که 60 سال بودجه افغانستان می شد، مصرف کردند. و روسهای متجاوز سی و دو میلیارد دالر برای بلعیدن کشور ما مصرف نمودند. بلی جای تعجب نبود، که بعضیها به این نتیجه رسیده بودند که نظامی برد ندارد و اکثراً امید شان این بود که باید سازمان ملل از راه سیاسی مسئله افغانستان را حل کند. همه باور کرده بودند، کشورهای دوست و همسایة ما که 14 سال میزبانان مهاجرین ما بودند اینها قبول نموده بودند که از راه نظامی مسأله افغانستان حل نمی شود.
امّا همانطوریکه آغازگر این انقلاب شمال بود، و جرقه هایش از شمال قهرمان بروز نمود، پیروزی این انقلاب از شمال آغاز شد. تحوّلی پیش آمد، افسران رشید در مقابل نجیب مزدور «نه» گفتند و برای ملّت مسلمان قیام نمودند و در کنار مجاهدین قرار گرفتند و تحوّل عظیم بوجود آمد. این افسران را یکعده می کوبند و به اینها تهمت می زنند که می خواهند افغانستان را تجزیه نمایند. در حقیقت خود آنان که تهمت می زنند دست تشاندگان استعمار هستند و حال می خواهند که افغانستان را دوباره وابسته کنند. آری این قوای مسلّح بودند که در کنار ملّت و مجاهدین قرار گرفتند و یک تغییر برق آسا بوجود آوردند. کلید پیروزی افغانستان، بلخ باستان و مزارشریف و شما قهرمانان شدید. وقتی که این تغییر پیش آمد اینهایی که غافلگیر شده بودند، اینهایی که دنیا را خورده بودند، به افغانستان فکر می کردند که چه وقت بیایند بر سر سفرة پهن شده بنشینند. آمدند و به چیزهایی متشبّث شدند و گفتند که اینها افغانستان را تجزیه می کنند و شروع کردند به این مسأله که اینها ملّی گرایند. تا حال هم این مسأله را نشخوار می نمایند، ولی شما مردم قهرمان و شما مردم مجاهد و شما مردم مؤمن و شما مردم خداجو اثبات کردید که برای اسلام قیام نمودید و برای حکومت اسلامی این قیام را ادامه می دهید. کابل فتح شد. متأسفانه صد تأثر و تأسف که بدور از انتظار بود که این جنگ در کابل واقع شود! برای قدرت طلبی و خود خواهی جنگ براه انداختند! وضع برادران تان، شهریان کابل بسیار بد است!
امّا شما یکبار دیگر شعور سیاسی تان را اثبات کردید. این آرامی، این احساس اسلامی، این نظم و انضباط، افتخار شما است و در افغانستان نمونه هستید؛ ولی وضع کابل بد است. کسانیکه قدرت طلب اند و کسانیکه موجودیت شما را قبول ندارند، کسانیکه شما را از افغانستان نمی دانند، این خودخواهان در هر روز سی الی چهل موشک در کابل می فرستند و مایة شگفتی و تعجب است که پنج وزیر دفاع که در دوران 14 سال حکومت مارکسیستی برای سرکوبی این مردم بودند، امروز آنها جنایتکار نیستند، نجیب مزدور بخشیده می شود و جنایت کار نیست؛ ولی شما مردم قهرمان، جنرالهای عزیز که این تحوّل را بوجود آورده اند اینها بخشیده نمی شوند! اینهایی که امروز از مردم کابل دفاع می کنند، خون می دهند، امّا آقایان سر چوکی و ریاست جور نمی آیند. در حقیقت خود اینها جنایتکار اند. یک چیزی که خدمت شما عرض کنم که در طول تاریخ افغانستان ثابت شده است که مردم افغانستان از نگاه نظامی شکست ناپذیر هستند، که یکی از شخصیت ها و جنگجویان دنیا گفته بود اگر سلاح از آلمان باشد و ارتش از افغانستان، من با دنیا می توانم مقابله کنم. امّا متأسفانه که در وقت مطرح شدن مسائل سیاسی و در وقت تعیین سرنوشت مردم افغانستان ضعیف بوده اند. در گذشته هیچ وقت از جهاد شان بهره و نتیجه نگرفته اند. نوکران غرب وابستگان خارجی را از دروازه بیرون کرده اند؛ ولی از پنجره وارد گردیدند! برای حکومتی که شما کلید این حکومت بودید، شما کلید این پیروزی بودید، در آغازش در آن وقتی که دنیا به حیرت رفته بود که ارتش سرخ در افغانستان آمده مگر می شود که یک روز از این کشور فرار کنند و ذلیلانه بیرون بروند تصوّرش را هم نمی کردند، 14 سال مبارزة مقاوم فکرش را نمی کردند. برای همین بود که همه منتظر حل سیاسی بودند. آری، این پیروزی عظیم را شما به ارمغان آوردید. ولی هوشیار باشید، بیدار باشید، تاریخ در افغانستان تکرار می شود! جلو این مسأله را بگیرید! اگر لحظه ای غفلت کنیم، باز سه صد سال به اسارت و نابودی قرار می گیریم! هر کس هر سیاستمداری هر گروهی بگوید در اینجا در افغانستان کسی پیدا می شود برای اینکه مسأله تجزیه افغانستان را مطرح می کند، مغرض است. مزدور است. مسأله ای است که از خارج برای اتهام زدن است.
ما سرزمین افغانستان را سرزمین مان می دانیم. این خاک را برای آزادیش بیش از یک میلیون شهید دادیم، وجب به وجب از این میهن را دفاع می کنیم و بدین معنی نیست که ما حق نداشته باشیم، ما سرنوشت خود را تعیین نکنیم. اگر بی تفاوت باشیم، اتحاد خود را حفظ نکنیم، می توانند ما را 300 سال دیگر باز حذف کنند، آنوقت برای «جوالی گری» باشیم!!
خیال خامی در سر دارند، امروز مردم قهرمان ما سبب تحولی بزرگ شده اند. جهان را متحول ساخته اند. و باید این مردم محروم حق زندگی کردن، حق تعیین سرنوشت خود را داشته باشند و خواهند داشت. روی این مسأله می ایستیم، پا فشاری می کنیم. این افتخار بزرگ برای شما مردم، برای شما جنرالها، برای شما صاحب منصب ها هست که کار کردید، در اینجا وحدت بوجود آوردید. ما این وحدت مردمی و نیروهای جهادی و قوای مسلح را افتخار می دانیم. هماهنگی نمودید، برای مردم امنیت آوردید، بی امنیتی نیست. دنیا باید بداند. بسیاری از شهرهایی که تغییر برای صاحب منصبان پیش آمد و اردو و ارتش شهر را برای مردم تحویل داده بود، دو روز یا چهار روز تجاوز نکردند، بعد چور نمودند، چپاول نمودند. بی امنیتی است، افتضاح است، برای چور کابل دست خالی آمدند. امّا این سرافرازی و این سربلندی و عزّت را مجاهدین مزار، مردم مزار و جنرالان مزار دارند که این امنیت را تأمین نمودند و این قدرت، با این خوبی منتقل شد. باز برای برادران عزیز، مجاهدین عزیز، فرماندهان عزیز، شوراهای ولایت و موسفیدان و مأمورین دوایر توصیه می کنم، تقاضا دارم که امروز روز وحدت، روز هماهنگی، روز عفو، روز گذشت، روز این است که گذشته را نادیده بگیرید، و به کنار هم دست به دست هم دادید که از یک میلیون شهیدی که در راه اسلام دادید، نتیجه بگیرید. شهدایی که برای حکومت اسلامی و عدالت اجتماعی، امنیت و سربلندی مردم افغانستان خون دادند. نه برای قدرت طلبی یک عده ریاست طلب. که در آن طرف مرزها بودند و امروز با کمال تأسف آمدند و دیگران را نفی می کنند، به مردم ما تهمت می زنند. لذا تأکید می کنم که توجه داشته باشید، غفلت نکنید، خدای ناکرده به سرنوشت گذشته دچار نشوید. خدا را باید شکر نماییم و قدر این پیروزی را بدانیم. نشود خدای نخواسته که این عزّت و این سرافرازی در اثر غفلت، به ذلّت و زبونی و بدبختی تبدیل گردد. لذا هوشیار باشید. فقط وحدت و اتحاد تضمین کنندة این پیروزی است. و باید به تمام مسائل سیاسی – اجتماعی سهم بگیرید. همانطوریکه همه از افغانستان هستیم و برای آزادی افغانستان جنگیدیم و سرنوشت افغانستان را باید خودمان تعیین کنیم، نه اینکه سرنوشت میهن ما از آن طرف مرزها و از کشورهای عربی پول توزیع گردد و تعیین شود. ما آینده را خودمان تعیین می کنیم. اگر پول کشورهای عربی چاره ساز می بود، تا حال نتیجه می دادند. برای دولت موقت پیشاور 300 میلیون دالر داده شد و هیچ نتیجه ای نداد.
ما خدای را شکر می کنیم و سپاسگذاریم، روزی بود که این مدرسه بنیانگذاری شد، و ما اینجا زندگی می کردیم. وقتی که ارتش سرخ آمد باور نداشتیم که روزی شود بیاییم آزادانه در این مدرسه با مردم دیدن نماییم. این یک نعمت بزرگ است که اگر لحظه ای غفلت شود و اگر لحظه ای ناشکری شود، امکان دارد خداوند تبارک و تعالی این نعمت بزرگ را از دست ما بگیرد. و این مسأله بسیار عظیم است. شاید روزی که کودتاچیان در اینجا بودند داخل شدن در این جا هم جرم محسوب می شد. ولی امروز این آزادی و این احساس و این جمعیت و این «الله اکبرها» هیچ باور کسی نمی آمد.
برادران! آینده نگر باشید. شما که قیام کردید برای خدا قیام نمودید و تا حکومت اسلامی و عدالت اجتماعی طبق موازین اسلامی تحقق پیدا نکرده، سلاح تان را بزمین نگذارید. تاریخ را ورق بزنید، مردمانی که انگلیس را شکست دادند و این تحول را در دنیا پدید آوردند، کمتر از شما فداکاری نکرده اند. شاید هم بیشتر؛ ولی با مختصر غفلت نتیجه ای نگرفتند. فقط چهره عوض شود، فقط شعارها عوض شد، استعمار همان بود، امروز هم همان است.
بیشتر از این وقت عزیز شما را نمی گیرم و از اینکه روز ناوقت شده و شما هم زحمت کشیدید، شما را بخدای بزرگ می سپارم و از خدای بزرگ برای شما اجر می خواهم و یک بار دیگر از شما تشکر می کنم. و باید تذکر بدهم این احساس پاکی را که نسبت به من حقیر ابراز داشتید، من را اگر خدا و مردم بعنوان یک سرباز قبول کنند و مردم بپذیرند، این برایم افتخار است. از این احساسات و این هیجان و شور و شوق اسلامی تان که احساسات تان برای اسلام است تشکر می کنم.
والسّلام علیکم و رحمت الله و برکاته